Άνθρωπε αγάπα. . .

Ruslana Korshunova, 21.







Κοίταξε για λίγο αυτές τις φωτογραφίες....τί βλέπεις?.....πανέμορφα top models, με φωτογένεια, βλέμματα που σε 'ρουφάνε΄με την καθηλωτική σαγήνη τους και κορμία θανατηφόρα, τα οποία κοσμούν τις σελίδες περιοδικών που κυκλοφορούν ανά το παγκόσμιο...είμαι σίγουρος ότι οι σκέψεις, σχεδόν όλων μας κάθε που πέφτουμε πάνω σε κάτι τέτοιες εικόνες, κυμαίνονται μεταξύ σχολίων του τύπου : 'μακάρι να έμοιαζα και εγώ έτσι' ή 'αυτός/αυτή σίγουρα τα έχει όλα'.

Είναι πασιφάνες πόσο μεγάλη δύναμη έχει η εικόνα ειδικά στην εποχή μας όπου είναι κοινή αντίληψη το ότι αρκεί να είσαι όμορφος για να ανοίξουν όλες οι πόρτες, ή έστω πολλές περισσότερες από ότι ανοίγουν σε όσους δεν τους προίκισε και τόσο η φύση....Δεν είναι της παρούσης να αναλύσω το πόσο μεγάλο λάθος είναι να ενστερνιζόμαστε τέτοιες απόψεις, κυρίως άλλος λόγος με ώθησε να γράψω απόψε....

Ambrose Olsen, 24.

Έχω παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου βεβαιώς βεβαιώς, δεν αγαπούμε τον εαυτό μας όσο και όπως του αξίζει....Δίνουμε απίστευτη σημασία στο φαίνεσθαι, αναλωνόμαστε στο κυνήγι της ύλης και του άκρατου καταναλωτισμού νομίζομενοι ότι θα καλύψουμε τα κενά μας αποκτώντας όλο και περισσότερα κάτι που είναι πέρα για πέρα ουτοπικό. Άλλα είναι αυτά που λαχταρά η ψυχούλα μας, άλλη είναι η τροφή της και όχι τα ρούχα, τα λεφτά, τα κινήτα και τα ακίνητα, πράγματα που σ α φ έ σ τ α τ α και μας κάνουν την ζωή μας πιό άνετη και όμορφη αλλά....δεν πρέπει να χάνουμε το νόημα!

Daul Kim, 20.
Μ'αρέσει συχνά να λέω, για να το ακούω κυρίως, ότι δεν πρέπει να ζούμε περιμένωντας να ζήσουμε....Η ζωή είναι τώρα! Σκέψου το λίγο - ΤΗiNK - και μην αφήνεσαι στον κυκεώνα της καθημερινότητας που μας αποπροσανατολίζει από την ουσία. Μίλα - TALK - με αυτούς που αγαπάς και σε αγαπάνε και νόιωθεις όμορφα κοντά τους, όσο πιο συχνά γίνεται. Γιατί να το αφήνεις αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα? (μεγάλη κλισεδούρα, i know, αλλά μεγάλη αλήθεια επίσης!). Και κυρίως άνθρωπε αγάπα - LOVE - και δώσε - GiVE - ανιδιοτελώς μέχρι και την ψυχή σου σε αυτούς που το αξίζουν.....

Και κάπου εδώ έχεις βαρεθεί από τα 'τσιτάτα' μου και αναρωτιέσαι αν ο μοναδικός λόγος που έβαλα τις φωτογραφίες αυτές - που χαζευέις αντί να με διαβάζεις!!! - είναι το να μειωσώ την υπερβολική και αδικαιολόγητη αξία που δίνουμε σε πράγματα που δεν θα έπρεπε αγνοώντας τί στ'αλήθεια είναι η ευτυχία. Όχι, δεν είναι μόνο αυτό, ούτε ήταν τυχαία η επιλογή των μοντέλων. Η τραγική πραγματικότητα είναι ότι οι ηλικίες που αναγράφονται δίπλα στα ονομάτα τους είναι οι ηλικίες που οι ίδιοι έθεσαν τέρμα στην ζωή τους διαπράττοντας αυτοκτονία!!

 

                                                           Brian Leo Bianchini, 25.




Είτε πρίν από, μόλις, μιά βδομάδα, είτε πριν κάτι μήνες ή χρόνια, αυτά τα τόσο λαμπερά πρόσωπα θέλησαν να εγκαταλείψουν τον μάταιο αυτό κόσμο, γιατί ναι, προφανώς για να εφοπλιστουν με τόση δύναμη που φαντάζομαι απαιτείται για να πάρεις από τον εαυτό σου την ίδια σου την ζωή, είχε για αυτούς καταντήσει μάταιος. Με σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα οποία ήταν μέλη, όπως συνηθίζεται να είναι κάθε νέος άνθρωπος ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας, γλώσσας και status, ενδεχομένως προιδέαζαν το τι θα ακολουθούσε : ' i am so lost. Will i ever find myself? ' ή΄' the more i gain, the more lonely it is...i know i'm like a ghost ' .




Κατάθλιψη...όχι η κατάθλιψη-καραμέλα στα στόματα όλων μας ( π.χ δεν έχω όρεξη να πάω club, έπαθα κατάθλιψη!!!! ) αλλά σοβαρής μορφής που στην κοινωνία του σήμερα δεν θες και πολύ να την πάθεις. Ειδικότερα όταν εργάζεσαι σε χώρο όπως τους εικονιζόμενους για τους οποίους η εικόνα, που για μας είναι απλά σημείο αναφοράς, σκέψεων και σχολιασμού, είναι αντικείμενο επαγγέλματος. Μα από εκεί που αποτελέσε εφαλτήριο για μία μεγάλη και παγκόσμια - σε σημείο να κάθομαι εγώ εδώ στην Τζύπρον και να μιλώ για αυτούς τους ανθρώπους! - καριέρα, ταυτόχρονα τους παγίδεψε σε δαιδαλώδη μονοπάτια από τα οποία δυστυχώς δεν κατάφεραν να βρουν τον δρόμο τους και να βγουν από αυτά αλώβητοι....





Γι' αυτό σου λέω....ψάχνε το όμορφο στα μίκρα και απλά...μια εικόνα, μιά κουβέντα, ένα τραγούδι, μια βόλτα, μια ταινία, ένα βιβλίο...άφησε τα να σε αγγίξουν...μην βίαζεσαι, μην τρέχεις, πού θα πας?...σταμάτα λίγο να παρατηρήσεις εικόνες, ακόμα και σε καθημερινές σου συχνά αφηρημένες διαδρομές, πάντα κάτι νέο βρίσκεις που απορείς πως δεν το είχες προσέξει τόσο καιρό...να ζείς στιγμές με όσους αγαπάς....και να προσφέρεις, να μοιράζεσαι, μην κρατάς μόνο για σένα....εγώ το παλεύω πάντως και όποτε τα καταφέρνω, έστω λίγο, είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα!